Απληστία: αυτή η μικρή ματαιοδοξία μας…

 « Σκάβοντας για να ανεβάσω έναν φράχτη που θα χώριζε το οικόπεδο μου από των γειτόνων μου, βρήκα θαμμένο στον κήπο ένα παλιό μπαούλο γεμάτο χρυσά νομίσματα.
Εμένα δεν μου κίνησε το ενδιαφέρον ο πλούτος, αλλά το παράδοξο του ευρήματος.
Ποτέ δεν υπήρξα φιλοχρήματος, ούτε και νοιάζομαι πολύ για τα ακριβά πράγματα…
Αφού ξέθαψα το μπαούλο, έβγαλα τα νομίσματα και τα γυάλισα. Ήταν τόσο βρώμικα και σκουριασμένα τα καημένα!
Καθώς τα τακτοποιούσα σε στοίβες πάνω στο τραπέζι μου άρχισα να τα μετράω.
Μαζευόταν μια αληθινή περιουσία.
Μόνο αφού πέρασε καιρός, άρχισα να φαντάζομαι όλα τα πράγματα που θα μπορούσα να αγοράσω με αυτά.
Σκεφτόμουν πόσο χαρούμενος θα ήταν ένας άπληστος που θα έπεφτε πάνω σε έναν σημαντικής αξίας θησαυρό.
Ευτυχώς!
Ευτυχώς, δεν ήμουν τέτοια περίπτωση.
Σήμερα ήρθε ένας κύριος να διεκδικήσει τα νομίσματα.
Ήταν ο γείτονας μου.
Προσπαθούσε να με πείσει ο άθλιος πως τα νομίσματα τα είχε θάψει ο παππούς του και πως γι’ αυτό του ανήκαν.
Εκνευρίστηκα τόσο που τον σκότωσα!
Αν δεν τον είχα δει να ζητάει τόσο απελπισμένα να τα αποκτήσει θα του τα είχα δώσει, γιατί αν υπάρχει κάτι που δεν με ενδιαφέρει είναι τα πράγματα που αποκτώνται με λεφτά. Αλλά το δίχως άλλο δεν αντέχω τους άπληστους ανθρώπους…».

Μια συζήτηση, σχετικά με τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα και ποιο είναι το πιο θανάσιμο όλων, μου έφερε στο νου αυτό το παραμύθι. Λοιπόν, ποιο να θεωρείται το χειρότερο απ’ όλα τα αμαρτήματα; Οκνηρία, αλαζονεία, λαιμαργία, λαγνεία, απληστία, οργή ή ζηλοφθονία;
Αυτή η ερώτηση με παραπέμπει, σχεδόν συνειρμικά, στην ταινία «Ο δικηγόρος του διαβόλου», με πρωταγωνιστές τον Κιάνου Ριβς και τον Αλ Πατσίνο. Κατ’ εμέ, το πιο θανάσιμο αμάρτημα είναι η ανθρώπινη ματαιοδοξία, η ανθρώπινη απληστία, γιατί είναι και το πιο επιθετικό απ’ όλα τα άλλα. Τόσο επιθετικό, που δε χορταίνει αν κατακτήσει τα πάντα, παρά μονό σταματά, αν όλοι οι άλλοι καταστραφούν και φτάσουν στο μηδέν. Σε όλους αυτούς, λοιπόν, που απ’ όλα τα θανάσιμα αμαρτήματα, «προικίστηκαν» με το χειρότερο. Στην υγεία αυτών θα πιώ με αλαζονεία απόψε…
Ίσως, τώρα που το ξανασκέφτομαι, το πιο αμαρτωλό απ’ όλα να είναι το γεγονός ότι αυτή τη λίστα τη συνέταξε η (καθολική) εκκλησία, η μητέρα πολλών αμαρτημάτων και κυρίως της ματαιοδοξίας, μιας και γι’ αυτήν ο λόγος.
Ούπς!!! μόλις υπέπεσα σε μια δεύτερη, νοητική, αμαρτία.

Χόρχε Μπουκάι, από το βιβλίο του «Ιστορίες να σκεφτείς», «Η Απληστία