Μέτρα ενάντια στη βία- ΟΧΙ

…στο σπίτι του κ. Έγκε, που είχε μάθε να λέει ΟΧΙ, ήρθε μια μέρα τον καιρό της παρανομίας ένας πράχτορας και του παρουσίασε ένα χαρτί, που το είχαν εκδώσει αυτοί που εξουσίαζαν την πόλη. Το χαρτί έλεγε ότι στον πράκτορα αυτό θα ανήκε κάθε σπίτι όπου θα πατούσε το πόδι του, όπως και κάθε φαγητό που θα ζητούσε. Θάπρεπε ακόμα να τον υπηρετεί και κάθε άνθρωπος που θα αντάμωνε.

Ο πράχτορας κάθισε σε μια καρέκλα, ζήτησε φαγητό, πλύθηκε, πλάγιασε και προτού κοιμηθεί ρώτησε τον κ. Έγκε με το πρόσωπο στον τοίχο:  Θα με υπηρετείς;

Ο κ. Έγκε τον σκέπασε με την κουβέρτα, έδιωξε τις μύγες, κάθισε δίπλα στο προσκεφάλι του, και όπως εκείνη την ημέρα, τον υπάκουσε άλλα εφτά χρόνια. Ό,τι και αν έκανε όμως για δαύτον, ένα πράγμα απόφυγε να κάνει: δεν του είπε ποτέ μια λέξη. Σαν πέρασαν τα εφτά χρονια και ο πράχτορας χόντρυνε από το πολύ φαΐ, τον ύπνο και τις διαταγές, πέθανε. Ο κ. Έγκε τον τύλιξε τότε σε μια ξεφτισμένη κουβέρτα, τον έσυρε έξω από το σπίτι, έπλυνε το στρώμα, άσπρισε τους τοίχους, ανάσανε βαθιά κι αποκρίθηκε: ΟΧΙ.

Υ.Γ: η ψυχή  μπορεί να παραμένει καρτερικά ανυπόταχτη, όταν το σώμα δουλικά υπηρετεί.

Μπέρτολτ Μπρέχτ, ιστορίες του κ. Κοϋνερ, Θεμέλιο, σε 21.