Αφιερωμένο στον Άνθρωπο….

Μια ιστορία του δάσους

Μετάφραση από τα τούρκικα: Θωμάς Χριστιάς

«Τις τελευταίες ημέρες φέρνω στο νου μου μια ιστορία του δάσους και η αφήγηση έχει να κάνει με τον αφοπλισμό των ζώων.

Ίσως τη ξέρετε την ιστορία….

Κάποτε έγινε ένα συμβούλιο μεταξύ των ζώων για τον αφοπλισμό τους. Και η αιτία ήταν σαφής.

Μια μέρα το λιοντάρι είδε τον αετό που πετούσε στον ουρανό με επιβλητικότητα. Έπεσε σε βαθιά περίσκεψη και τον ρώτησε που βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή το μικρά του. Αν και πληροφορήθηκε ότι είναι ασφαλή, είπε:

« Πρέπει να μην έχουμε νύχια».

Η τίγρης, που πήρε το λόγο, σχολίασε, κυρίως, απευθυνόμενη προς τον ελέφαντα: «Και ο ελέφαντας πρέπει να καταργήσει τα δόντια του», ήταν η πρότασή της.

Και ο ελέφαντας, σ ’αυτή την πρόταση, με την προϋπόθεση ότι η τίγρης θα καταργήσει τις οπλές της, γνωστοποίησε ότι θα συναινέσει.

Στο τέλος, έφτασε και η σειρά της αρκούδας. Η αρκούδα σηκώθηκε όρθια και με ένα μειδίαμα όλο ανυπομονησία άνοιξε διάπλατα τα επιβλητικά της χέρια και με κομψές κινήσεις του σώματος μίλησε ως εξής:

«Βεβαίως! Πρέπει να γίνει γενικός αφοπλισμός. Μόνο να κρατήσουμε αυτή την αγκαλιά, η οποία είναι κίνηση φιλίας και αγάπης των ανθρώπων».

Τα άλλα ζώα έπεσαν σε περίσκεψη. Μόνο ένα γαϊδούρι πίστεψε σ’ αυτό και ήρθε πρόθυμο και αμέσως έτρεξε να αγκαλιαστεί με την αρκούδα.

«Ζήτω! Ζήτω! Για πάντα αγκαλιασμένοι»!

Και ρίχτηκε στην αγκαλιά της αρκούδας. Μόνο που η αγκαλιά ήταν τόσο ένθερμη, που έσπασαν τα παΐδια του δύστυχου γαϊδουριού και έπεσε άψυχο  στο έδαφος.

Και η αρκούδα είπε: « Μη δίνουμε σημασία στο λάθος. Ο αφοπλισμός αυτή τη φορά έτσι έγινε, λόγω των συναισθημάτων αγάπης και φιλίας. Δε θα συμβαίνει έτσι πάντα. Μόνο που, όπως ήρθαν τα πράγματα, αυτή τη φορά πέθανε ο γάιδαρος.

Με την άδεια σας, ας τον φάμε».

NIHAT SAMI BANARLI , ποιήματα και προφορική παράδοση.